Η Παναγία των Παρισίων ή αλλιώς Νοτρ Νταμ είναι ένας μεσαιωνικός καθολικός καθεδρικός ναός, χτισμένος στη νησίδα Ιλ ντε λα Σιτέ, στο 4ο διαμέρισμα της Γαλλικής πρωτεύουσας. Ο ναός είναι αφιερωμένος στην Παναγία και θεωρείται ένα από τα ωραιότερα παραδείγματα γαλλικής γοτθικής αρχιτεκτονικής. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1160 και ολοκληρώθηκε περίπου 100 χρόνια μετά, αν και τροποποιήθηκε συχνά τους επόμενους αιώνες. Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης υπέστη σημαντικές καταστροφές, ενώ είναι ο ναός που στέφθηκε αυτοκράτορας ο Ναπολέων Βοναπάρτης και έλαβαν χώρα οι κηδείες πολλών Προέδρων της Γαλλικής Δημοκρατίας. Πέρα από την αρχιτεκτονική του ναού, ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει στη διακόσμηση αυτού με τα περίφημα γλυπτά, τα εντυπωσιακά κωδωνοστάσια, τον ξεχωριστό εσωτερικό διάκοσμο, τα βιτρώ παράθυρα και φυσικά ...το δάσος που ήταν «κρυμμένο» στην ξύλινη οροφή του ναού.
Στις 15 Απριλίου του 2019, κατά τη διάρκεια εκτέλεσης εργασιών αποκατάστασης του ναού, ξέσπασε πυρκαγιά η οποία έκαιγε επί 15 ώρες και είχε ως αποτέλεσμα ο καθεδρικός ναός να υποστεί σοβαρές ζημιές - μεταξύ αυτών την ολοκληρωτική καταστροφή της οροφής. Η οροφή ήταν κατασκευασμένη από μόλυβδο, γεγονός που την έκανε πυρίμαχη, όμως η καύση των ξύλινων δοκών, ήταν αυτή που οδήγησε στην κατάρρευσή της.
Ένα ολόκληρο δάσος στην ξύλινη οροφή
Ένα ολόκληρο δάσος ήταν «κρυμμένο» στο ξύλινο πλέγμα του εσωτερικού του καθεδρικού ναού της Παναγίας των Παρισίων, το οποίο ήταν ο κύριος λόγος της ταχείας εξάπλωσης της πυρκαγιάς της 15ης Απριλίου, 2019. Αποτέλεσμα αυτής, ήταν να καταστραφεί ολοσχερώς από τις φλόγες η μεσαιωνική ξύλινη στέγη, η οποία ήταν εξ ολοκλήρου κατασκευασμένη από δρυς, ενώ καταστράφηκε και η ξύλινη επίπλωση στο εσωτερικού του ναού.
Η -κατεστραμμένη πλέον- οροφή ήταν κατασκευασμένη από πλάκες μολύβδου με μήκος 100 μέτρα και ζύγιζε 210 τόνους, ενώ οι ξύλινοι δοκοί στήριξης της οροφής που χαρακτηρίζονταν από απότομες γωνίες 55 μοιρών χρονολογούνται από το 1220 μ.Χ. (οι πρώτοι ξύλινοι δοκοί που χρησιμοποιήθηκαν ήταν μεταξύ 1160-1170 μ.Χ.). Ακόμα και οι εντυπωσιακές θολωτές αψίδες κατασκευάστηκαν από ή με τη βοήθεια δέντρων και συγκεκριμένα δρυς, καθώς φύτρωναν σε αφθονία στα βασιλικά δάση έξω από το Παρίσι και ήταν ιδιαίτερα ανθεκτικά και μεγάλα σε ύψος.
Για να ξεκινήσει το έργο της κατασκευής του ναού, οι υλοτόμοι αποψίλωσαν 21 εκτάρια δάσους με βελανιδιές (δρυς), ενώ ο κάθε δοκός της ξύλινης οροφής είναι ουσιαστικά και ένα διαφορετικό δέντρο. Υπολογίζεται ότι χρησιμοποιήθηκαν συνολικά για την κατασκευή του ναού 13.000 δρυς και ταυτόχρονα οι υλοτόμοι-ξυλουργοί διάλεξαν από τους βασιλικούς δρυμούς δέντρα ύψους περίπου 50 μέτρων και ηλικίας 300 ή 400 ετών, γεγονός που σημαίνει ότι τα δέντρα χρονολογούνται από τον 8ο και 9ο αιώνα μ.Χ.
